Ποια μαγεία θα έλεγε ψευδαίσθηση
τι γνωρίζω μόνο.
Φωνές με αποχρώσεις,
των κουδουνιών λυκόφως
μυστικά και ξόρκι
σε παλιά πυρετώδη χείλη.
Και στα μάγουλα
ένα χαμόγελο και ένα δάκρυ,
δεν συμπίπτουν πάντοτε.
Τι χαϊδεύει
τι φιλί χωρίς να αγγίζεις το σώμα
η τρυφερότητα προστατεύεται,
κάτω από το βλέμμα
μιας απελπιστικής νύχτας,
με συνειδητά αρώματα
επιδεινώνοντας τον καρδιακό παλμό
ναυάγιο
σε μια θάλασσα αφρού,
ή καύση σε φλόγες.
Σύζευξη ψυχών
και όταν ολοκληρωθεί το ρήμα
Θα καταπιώ όλο τον αέρα.
Θα καθυστερήσω,
ελπίζοντας σε αβέβαια χρόνια,
των μηνών ασθενών
με τρελές εβδομάδες
η δεύτερη αιώνια επιθυμιών
τα ορμητικά όνειρα,
... κυμαινόμενο μεταξύ των δακτύλων.
Οι ρίζες που με ενώνουν σε εσένα
είναι μακρά και στενή,
είσαι συννεφιασμένο νερό
που με μεταφέρει,
λεπτές φιάλες τα φιλιά σου
που διεισδύουν μέσα από το στόμα μου
και με δηλητηριάζουν σιγά-σιγά
και αρέσκω
σε αθώο χυμό φρούτων.
Και αν και ξέρω για ξόρκια και δαίμονες,
όταν τα δάχτυλά σας αγγίζουν
και γλιστρούν κάτω από το λαιμό
μου προσκολλώνται στο τρέμον σας χέρι,
εγκαταλειμμένα στη βιασύνη
της αναπνοής σας.
Και εκείνο το βράδυ
τρέχω το καλύτερο δρόμο,
ιππεύω μια μητέρα του μαργαριταριού
χωρίς αστράγαλα και χωρίς συνδετήρες.
Από χτυπήματα, που
περνούν από το βαθύ σου αποτύπωμα,
με τα μαλλιά μου να πέφτουν στο πρόσωπό σου
και τις ατενιστικές ματιές μας,
μυρωδιές της υγρής γης,
κάτω από τις λεύκες
και τον ιδρώτα,
ογκώδης ονειροπόληση,
που καταπίνει μόνο τη νύχτα
και έναν αστέρι χωρίς ουρανό.
Δεν θα σταματήσω να σε βγάζω ακόμη και αν
υπάρχουν ορίζοντες
και φλοιός σκύλων που
αναγγέλλουν καταστροφές, δεν θα
απομακρύνω από το σώμα μου
την επιθυμία που προέρχεται από
το πρήξιμο του δέρματός μου
με τις σταγόνες του στόματός
μου και την αιτία
μου , την πιο όμορφη τρέλα,
την παράξενη αγάπη μου ,
Θέλω και θέλω
σε αυτό το αχνό φως
που μας αγκαλιάζει,
με αέρα εμποτισμένο με αεράκι και στίχο.
Λατρεύω την αμετάβλητη παρουσία σας
νόμιμες και λεπτές,
οδηγείται επίσης
ευτυχώς
ικανή να υποκύψει στην αντίσταση μου.
Θέλω και θέλω
τώρα και από την αρχή
σε μένα πριν,
σε κόπωση τρελών ωρών,
και το βλέμμα σου ήταν ήρεμο
όπως ο γυμνός άγγελος στον αέρα.
Περισσότερα τ ε επιθυμία
όταν με προσκαλείς
και κουνάω πτώ
μόλις αναπνέει
σε μια ολίσθηση
τρόμος
από το μέτωπό σου μέχρι τα πόδια σου
άγρια και έντονη.
Άλλοι, όπως η τυφλή αφή
χτύπησες τις αισθήσεις μου
Το βλέμμα μου γυρίζει τη βροχή,
το κρέας μου γίνεται εύπλαστο
που θέλουν πεινασμένοι για τα δάχτυλά σας,
Πάω με το τραγούδι μου
υποτονική
στην ηρεμία των φωνών μας.
Τότε δεν υπάρχει τίποτα
αλλά ο κόσμος που ανεβαίνει
στη φωτεινότητα των ματιών σου,
το στόμα των ματιών σου που δαγκώνει την επιθυμία μου
τα γυμνά μάτια σας στα μάτια
της ψυχής μου.
Μετά, πάντοτε μετά,
... δεν υπάρχουν λόγια.
Είμαι μόνο ένας γκρίνια
γυμνή πριν από τη νύχτα σας
ανυπόληπτη σκιά
κρέμονται γύρω από τις αισθήσεις.
Αλήθεια στην άκρη
πολλαπλασιάζοντας την επιθυμία μου
αναπόφευκτη έκρηξη
αυτή τη στιγμή
όπου εμφανίζεται.
Και τρώω στον αέρα σου
κυλάει εμπρός και πίσω στη μύτη μου
καίει καχυποψία
Περιηγηθείτε τη νυκτερινή κουκουβάγια στο όνειρό μου.
Και νωρίς το πρωί ξυπνάω
που κρέμονται από τα μάτια σας
κολλημένος στην αναπνοή σας
εισπνέοντας τις οικείες επιθυμίες σας.
Σας αγαπώ
από μια ανυπολόγιστη άβυσσο
και αγωνίζομαι με την επιθυμία μου
να μην ξυπνήσει
απότομη ανόητη αγάπη σας
την εποχή εκείνη
χωρίς περιπέτειες ή ανάπαυση.
Τότε το σκοτάδι με σώζει
ακόμα κι έτσι η φλόγα αναφλέγεται περισσότερο
πέφτοντας πάνω σας
... τις ώρες που λείπουν.
Μιλήστε με αυτό έτσι αργά
βαθιά στα αυτιά μου
στη συνέχεια,
πάρτε μου ραμμένο στο δέρμα σας
Πάρε με κρυμμένα να φως κόκκινα σύννεφα.
Επιτρέψτε μου να ανακαλύψω το βλέμμα σας ξανά
κολλημένος στο λαιμό μου.
Πιείτε τα λόγια μου
πριν εκπνεύσουν μέσα από τα δόντια μου
καίνε το δέρμα με το άγγιγμα των δακτύλων σου,
οδηγώ τα νύχια μου και τα βλέφαρά μου τρελά
και να ανατρέψει τη γλώσσα μου με παραληρηματικές προτάσεις.
Πάρτε τη δαπάνη ναι! πάρτε χρέωση
του σώματος αυτού και αυτού του αίματος,
αυτούς τους ασυνήθιστους πόθους
που περιστρέφουν και ξεχειλίζουν τις αισθήσεις μου.
Σήμερα δεν ξέρω πώς
αμηχανία αλλά σοκαρισμένος,
Σήμερα σκέφτομαι και μακρύς για τους τρόπους σας
τη φωνή σου, το στόμα σου
ατελείωτη μυρωδιά.
Θέλω τη σκέψη που σας ονομάζει
το κρέας, τα χέρια, τα μάτια σας.
Σας βλέπω ανάμεσα στα φρύδια,
ένας σπασμός μου κουνάει
τυφλός, ξέφρενος Σας κοιτάζω
ανάμεσα σε μυστηριώδεις σκιές
Καθώς το λυκόφως εξασθενεί
και γλιστρά πάνω από το σώμα μου
... το ραβδί της φωνής σου.
Σε αργά βήματα
μέτρηση απόλαυση της εμφάνισης
τρελαμένα δάχτυλα
τολμούν
να πέσει σε αναζήτηση στόμα.
Κάθε συμβολοσειρά
ενώ τα μάτια
αισθάνονται την ενέδρα που κρύβει.
Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία
να τρώτε με τη γλώσσα και το σάλιο
έντονες φήμες
στη ρίζα και στην αφή
από βύθιση σε γοφούς
εισάγοντας αργά το πώς εισέρχεται
τη νύχτα στο λυκόφως,
ελαφρά τοιχώματα αφής
πλημμύρισαν με υγρασία
φωτεινό με το φως.
Γυρίζουν,
πάρτε τυλιγμένο,
στριμωγμένος, μεθυσμένος, κατοχής
αναγνωρίζονται μεταξύ τους
σε μικροσκοπικούς πόρους,
τα υγρά έκαναν ωκεανούς,
που στενοχωρούν
λεπτές καταιγίδες
σε νεκρούς μαθητές.
Και πεθαίνουν αργά
στο όνομα μουρμούριδα / κραυγή
όταν καθυστερούν την κορυφή
πίσω από τις μάσκες
και διάτρηση της ψυχής.